dagje Minsk

Dinsdag 11 uur, Minsk

Gisteren schreef Arianne in het verslag:
Op station Belaruskaya aangekomen om half 8 's avonds vonden we dan toch onze trein op een bord aangegeven, dus konden we met een gerust hart bij de Subway neerstrijken voor het diner en het typen van dit verslag.

Tot zover alle gegevens juist.
Maar wat was het spannend!!!!
We hadden inderdaad de trein die we moesten hebben op de borden ontdekt. Ook het perron waarop hij zou staan was gezien. Er stond: platforma 3 en put 4, beiden in het russisch. Dit hadden we zo goed en kwaad als het ging vertaald en dus stonden we, ruim voor 23.11 uur op platform 3.
Zo zoetjes aan werd het steeds drukker en de trein stond er ook al een poosje. We zouden met de trein van Moskou naar Brest gaan en wij zouden er dan eerder uit moeten, in Minsk dus. Foto's gemaakt van de trein, de bordjes erop gefotografeerd en gegluurd naar de gave slaapcoupées. Mooi man! Kom maar op!
Wij hadden een kaartje voor slaapcoupé nummer 7. Vast langs de trein gelopen om de slaapcoupé te spotten en te kijken of we er misschien al in konden.
Helaas. Nog geen activiteiten te zien. Wel vreemd, want het liep al tegen 23uur. Ook vreemd was, dat wagon 7 geen slaapcoupé was, maar één met stoelen.
Nog iets vreemds ontdekt: op de eerste wagonnen van de trein stond inderdaad: Moskou- Brest, maar op een aantal andere coupées stond Wenen en Basel.
Ariannevroeg: "Zal ik nog maar eens op dat aankondiginsbord kijken of er iets veranderd is?"
Leek een goed plan, aangezien het inmiddels al iets over 11en was en we nog steeds de trein niet inkonden?
Ik zie het plaatje nog voor me, scherp afgetekend:

Arianne komt na een minuutje of zo aangerend (en jullie weten allemaal dat Arianne ècht alleen maar rent, als het ècht niet anders kan!? ) en met dat ik haar aan zie komen schiet mijn hartslag omhoog naar 200 en graai ik onze koffers en tassen bij elkaar. Ze roept van afstand: "We moeten naar een ander spoor!!!!!!!
NEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!
En ik dacht nog een heleboel andere dingen, maar die laat ik voor nu maar even in het midden.......
Maar er was geen tijd voor denken, we moesten doen!!
Actie, en wel nu! Nog maar een paar minuten.......
Wij rennen, naar spoor 4.
Het spoor ernaast, de trein parallel aan onze foute trein.
Arie griste de tickets uit haar tas en duwde deze bijna IN de neus van de conducteur die heeeeel geduldig bij treincoupé 1 stond te wachten
"This train?"
Hij kijken
en kijken
en nog eens kijken
"Number 7" zei hij.
Gelukkig stonden we bij de eerste....?!? coupé, dus snel door naar nummer 7.
Pfffffffff, wat is nummer 7 dan ver weg zeg! Maar ik dacht inmiddels: "Wat er nu ook nog gebeuren gaat, deze trein gaat niet weg zonder Arie en Maaarie, dan maar instappen in coupé 3 of zo. Kan mij 't schelen!!!!
Bij coupé 7 aangekomen snapte niemand iets van ons kaartje, nòg een conducteur erbij.........pfff, wat een gedoe!
Niemand die ook maar een woord Engels sprak of anderszins een toereiking deed. Man, man, dat waren echt rotmomenten.
Gelukkig mochten we mee en waren bed 11 en 12 voor ons.
We pleurden onze koffers in die coupé en vielen letterlijk op onze bed/banken. Bijkomend van alle schrik, stress en adrenaline die even tevoren door onze lijven
Oooooo, wat word ik weer misselijk als ik terugdenk aan dit moment.
Wat als Arie nou niet net op het laatste moment ontdekt had dat we naar spoor 4 moesten in plaats van spoor 3?
Wat als..................
Wat als..................
Gelukkig is het "wat-als" scenario overbodig, maar toch ontkom ik er niet aan dat het af en toe door m' n hoofd schiet.
Ach, weer wat geleerd!
In Rusland betenent de put dus gewoon net spoor waar de trein staat. In dit geval dus put 4 en niet, zoals wij dachten op platforma 3.
Tuurlijk!

Nou, ik kan jullie 1 ding verzekeren: wij gaan vanavond, ruim op tijd, op zoek naar:
- het juiste treinstation
- de juiste trein
-op het juiste platforma en
- OP DE JUISTE PUT!

Al met al lagen we rond twaalf uur op ons bed. Allerlei wekkers op half 5 gezet om ons vooral niet te verslapen, want anders zouden we onze stop in Minsk missen en wakker worden in Brest. Mwaahhh.
Weinig geslapen, ik al helemaal. Leek net of ik niet durf de slapen, bang om me te verslapen denk ik.

Héérlijk dat geschommel en gedender in het donker, liggend in je bedje in de trein. Ik vond dat echt weer geweldig!
Zelfs die kleine, vieze wc waar de hele coupé nummer 7 naartoe moet, neem ik graag op de koop toe!
Helaas was de nacht gewoon te kort.
Morgenavond vertrekt de slaaptrein gelukkig al om 21.44 uur en kunnen we dus nog ff ons ding doen in de slaapwagon. Lekker lezen, kletsen en vooral bijslapen denk ik.

Nu zit ik aan een tafeltje in een café in Minsk. Arie schrijft de kaarten die zo op de bus gaan en ik zit op m'n tablet te werken. Net echt.
Minsk.
Tsja, wat zal ik erover zeggen?
We zijn er nog niet erg van onder de indruk geraakt. Als ik dit voorlees aan Arie zegt ze gelaten: "En dat zal ook wel niet komen!?"
Het is, tot nu toe, eigenlijk vrij ontoegankelijk. Er zijn hier gewoon geen toeristen, mensen hier kijken ècht hun ogen uit hun hoofd naar ons. Gewoon openlijk, dat dan weer wel. Of misschien kont dat kijken wel door Arianne die als een eersteklas toptoerist in een knalgele poncho over straat loopt?
Iedereen die we tot nu toe om hulp hebben gevraagd, geeft een "Njet" of reageren gewoon helemaal niet. Haha, rare gewaarwording hoor!
We wilden bijvoorbeeld aan een buschauffeur vragen of zijn route naar het monument en de eeuwige vlam ging, Victory square. Kaart van Minsk in de hand om het aan te kunnen wijzen als hij geen Engels of Duits zou spreken. Ik op zijn raampje tikken........ nog een keer........
Nee hoor, hij zei: "Njet" en keek volledig de andere kant op. Haha, ik had nog niet eens aan kunnen wijzen waar we heen wilden?!
Toen wilden we uitstappen. Dan gaan we toch gewoon niet mee?
Deed hij de deur dicht en reed gewoon weg!!!? Met ons aan boord!
En we wisten nog niks! Niet welke bus we nu zaten, hoe aan een kaartje te komen, waar de bus heen zou gaan?
Gelukkig hadden we al wel een kaart van de stad Minsk gescoord, dus konden we wel een beetje bekijken waar de bus heenging ten opzichte van die vlam waar we heen wilden. Uitgestapt toen de bus de verkeerde kant opging.
Zwart gereden dus.
We weten nog steeds niet hoe dat hier gaat. Geloof ook niet dat we dat nog willen leren vandaag.
Niet teveel activiteiten meer. Tis mooi ewèst.
We blijven in de buurt van het station en hebben heeeeeel veel zin in de slaapcoupé. De goede!

Morgenavond weer thuis.
Dit zal dus mijn laatste reisverslag zijn. Best jammer, heerlijk om jullie te laten meebeleven.
Wellicht komt er nog een samenvatting, als we ons vervelen in de trein.

Liefs Marie